หลงปรุงแต่ง ยึดสังขารเป็นตัวตน

หลงปรุงแต่งยึดสังขารเป็นตัวตน เพลิดเพลินในสมมุติวัฏฏะทุกข์
มืดบอดสนิทในจิตคิดเห็นว่าเป็นสุข เสพทุกข์เคล้าสุขอยู่ชั่วกาล

มีโลภ โกรธ หลง อยู่ในจิต สังโยชน์ผูกมัดมิดมิอาจหาย
ยิ่งดิ้นแรงยิ่งทุกข์ใจและกาย สุดท้ายตายชาติต่อชาติอนาถใจ

เหตุเพราะมีอวิชชาห่อหุ้มจิต ปิดมืดมิดสนิทแนบมิเสื่อมหาย
ดำเนินภพชาติดิ้นรนขวานขวายไปจนตาย มิได้คลายจากความทุกข์พบสุขเลย

ตื่นจากฝันนิตย์นิรันดร์พลันเสียเทิด สิ่งที่เลิศเลอค่าคือทุกข์หาย
สิ่งใดหมายปองสุขทุกข์จนตาย ตื่นเสียได้ไร้ตัวตนคนอย่างเรา