สันทิฏฐิโกจากผู้เห็นภัยในวัฏฏสงสาร
เมฆหมอกปิดบังดวงจันทร์คราใด ย่อมมืดมิด อวิชชาห่อหุ้มครอบงำจิตใจ ย่อมไม่รู้ความจริง
จิตปรุงแต่งเช่นใด ย่อมมีภพชาติรองรับจิตนั้นๆ ไว้เสมอ เพราะมีตัวตนที่หลงปรุงแต่ง หลงไปในสามโลก กามภูมิ รูปภูมิ และอรูปภูมิ เวียนวนไม่รู้จบสิ้น เพราะยังไม่รู้จริงหากปฏิบัติขัดเกลาจิตใจ รู้เท่าทันจิตที่ปรุงแต่งแล้ว เห็นทุกสรรพสิ่งเป็นอนัตตาแล้ว เมื่อรู้แจ้งเห็นจริง จิตผ่องใสดีแล้ว จะรู้ว่าแท้จริงตัวเราไม่เคยมีตัวตนมาแต่ไหนแต่ไร
เมื่อเห็นแจ้งในทุกสรรพสิ่ง จิตก็เป็นอิสระจากทุกข์ทั้งปวง หลุดพ้นจากกิเลสทั้งปวง เพราะไม่มีผู้ที่จะมารองรับตัวตนในการปรุงแต่งยึดมั่นใดๆ หมดภพหมดชาติดับสนิท
