ปริยัติธรรม
หนังสือนิทานบำเพ็ญบุญ 100 เรื่อง
สมัยหนึ่ง พระพุทธเจ้าประทับอยู่ในพระเชตวันวิหาร เขตกรุงสาวัตถี ทรงมีพระมหากรุณาตรวจดูโลกตอนใกล้รุ่ง ทรงพบหญิงชาวกรุงมธุรา (แคว้นสุรเสนะ) คนหนึ่ง ใกล้สิ้นอายุ ตายแล้วนางจะเกิดในอบายภูมิ ทรงต้องการจะอนุเคราะห์ให้นางดำรงอยู่ในสุคติภพ
ครั้นทรงปฏิบัติพระสรีระแล้ว เสด็จเพียงลำพังพระองค์เดียว (ด้วยพุทธานุภาพ) มุ่งไปยังเรือนของนางซึ่งอยู่ทิศเหนือของมธุรานคร
เช้านั้น หญิงคนนั้นจัดเตรียมอาหารในเรือนเสร็จแล้ว ยังไม่ทันหิวก็ถือหม้อน้ำไปตักน้ำที่ท่าน้ำ แล้วกำลังเดินกลับก็เห็นพระพุทธเจ้ากำลังเสด็จบิณฑบาตอยู่ นางเข้าไปหาไหว้แล้วกราบทูลถามว่า "ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ทรงได้บิณฑบาตแล้วหรือยัง?" ตรัสตอบว่า "ยังไม่ได้" นางวางหม้อน้ำแล้วทูลนิมนต์ให้เสด็จเข้าเรือนเพื่อถวายบิณฑบาต
นางรีบเดินเข้าเรือน จัดปูลาดอาสนะ แล้วทูลนิมนต์ให้ประทับนั่ง จากนั้นนำอาหารมาถวาย ครั้นเสวยเสร็จแล้วทรงอนุโมทนาทานนั้น แล้วเสด็จกลับ
หญิงนั้น นึกถึงการถวายอาหาร การฟังธรรม เกิดปีติโสมนัสนึกถึงพระพุทธเจ้าอยู่ ๒ - ๓ วัน ก็เสียชีวิต เกิดเป็นเทพธิดาในดาวดึงส์ มีรัศมีกายดุจดาวประกายพรึก มีนางเทพอัปสร ๑,๐๐๐ เป็นบริวาร (ดู ขุ.วิ.ข้อ ๒๘, วิมาน.อ. ๑๙๕-๗)