คําว่า โลก หรือ จักรวาล มีความหมายเดียวกัน คือแผ่นดินแผ่นฟ้าอันเป็นที่อยู่ของสัตว์โลกทั้งหลาย เช่น มนุษยโลก เทวโลก พรหมโลกเป็นต้น ในฎีกาสฬายตนวรรคกล่าวว่า จักรวาล ชื่อว่า โลก เพราะเป็นที่อาศัยอยู่ แห่งสัตว์ และพืช เป็นต้น

ภพภูมิของสัตว์ หมายถึง อาณาเขตของแผ่นดินแผ่นฟ้า อันเป็นที่อาศัยอยู่แห่งสัตว์โลก ได้แก่ กามภพ รูปภพ อรูปภพ

มนุษยภูมิ ตั้งอยู่ในทวีปทั้ง ๔ ที่ล้อมรอบภูเขาสิเนรุราช มนุษย์ในที่นี้ท่านหมายเอามนุษย์ในชมพูทวีป

ภูมิอันเป็นที่เกิดของสัตว์ที่ยังท่องเที่ยวอยู่ในกามอารมณ์ ระดับจิตใจยังปรารภ กามอารมณ์ ได้แก่ รูป เสียง กลิ่น รสสัมผัสที่น่าปรารถนา

นรกภูมิ ตั้งอยู่ภายใต้ผืนแผ่นดินแห่งชมพูทวีป เป็นภพภูมิที่มีแต่ความทุกข์ตลอดกาล เพราะเหตุที่ ประพฤติอกุศลกรรมบถ ๑๐

ภพภูมิของเปรต ตั้งอยู่เบื้องบนแห่งแผ่นดินอันเป็นที่ตั้งแห่งนรกภูมิ ในดงทึบของป่า หิมพานต์ แห่งชมพูทวีป

ตั้งอยู่ภายใต้ภูเขาสิเนรุราชที่ตั้งอยู่ในท่ามกลางจักรวาล เชิงเขาสิเนรุราชหยั่งลง ในระหว่างเขาตรีกูฏ ๔,๐๐๐ โยชน์

เดรัจฉานจัดเป็นสัตว์ภูมิหนึ่งใน ๓๑ ภูมิก็จริง แต่ไม่มีที่อยู่อาศัย ที่เป็นของตนเองโดยเฉพาะ อาศัย ร่วมอยู่ในมนุษยโลก

ดินแดนของพระพรหม ซึ่งเป็นภพภูมิที่สถิตย์อยู่เสวยสุขของพระพรหมผู้อุบัติเกิดในพรหมวิมาน ณ พรหมโลก อันเป็นแดนซึ่งมีแต่ความสุขอันเกิดจากฌานเท่านั้น

สมัยที่โลกยังว่างจากพระพุทธศาสนา บรรดาโยคี ฤๅษี ชีไพรดาบส ที่บำเพ็ญตบะเดชะภาวนา เกิดความพอใจเป็นนักหนา ในภาวะที่ไม่มีตัวตนไม่มีรูปกาย ปรารถนาอยู่แต่ในความไม่มีรูป

ความไม่มีที่สุดแห่งสัตว์โลกทั้งหลาย

พระธรรมเสนาบดีสารีบุตร กล่าวว่า ที่สุดข้างต้นของสังสารวัฏไม่ปรากฏ แม้ที่สุดข้างปลายก็ไม่ ปรากฏ

เจ้าสุปปพุทธะ ผู้เป็นบิดาของพระเทวทัตและพระนางยโสธรา แสดงอกุศลกรรมที่นําไปสู่ นรกอเวจี

สารีปุตตเถรมาตุเปตวัตถุ แสดงกรรม ที่นํามารดาพระสารีบุตรไปสู่ เปตวิสัย