หลายคนคงเคยได้ยินการเปรียบมารดาบิดาว่าเป็นพระอรหันต์ในบ้าน เพราะรู้เพียงว่า "พระอรหันต์" คือผู้ประเสริฐ แต่พระพุทธเจ้าท่านตรัสไว้เช่นนี้ ท่านเปรียบมารดาบิดาผู้เลี้ยงดูบุตรด้วยธรรมว่าเป็นพระพรหม

โลกนี้วุ่นวาย เบียดเบียนกัน เพราะอะไร - เพราะเราไม่ได้รักษา ศีล ๕ ที่ป้องกันการเบียดเบียนกัน

มีคนชอบพูดคำนี้ เหมือนทำง่ายๆ แต่คนเหล่านี้เคยรู้ไหม? "คำง่ายๆ แต่ความหมายสุดลึกล้ำ"

เมื่อเราสังเกตกิริยาจิตไปเรื่อย ๆ จนเข้าใจถึงเหตุปัจจัยของอารมณ์ความนึกคิดต่างๆ ได้แล้ว จิตก็จะค่อย ๆ รู้เท่าทันการเกิดของอารมณ์ต่างๆ

เมื่อพอใจในภพจึงเวียนว่ายในภพมิจบสิ้น พระนิพพานอันเป็นที่สงัด ซึ่งสัตว์ยินดีได้ โดยยาก ถ้าเรายังไม่หลุดพ้นจากวัฏสงสารก็ยังไม่พบความสุขที่แท้จริง

ความทุกข์ เกิดจากความไม่รู้ความจริงตามธรรมชาติ (ความโง่ อวิชชา) ของจิตหรือธาตุรู้ ทำให้มีความคิดเป็นตัวเป็นตน เป็นสมมุติต่างๆ

มีสติรู้ทันสังขารปรุงแต่ง มีวิชชาปัญญาแท้จริง ไม่ยึดสังขารเป็นตัวตน ไม่หลงอารมณ์จิตตสังขาร ไม่คล้อยตามอารมณ์ ไม่เผลอไผลกลายเป็นสังขาร

หยุดความโง่ โมหะ ตลอดกาล สมุจเฉทปหาน ตัดกิเลส จบสิ้นไป

มนุษย์ทั่วไป มักนิยมชมชอบเรื่องอภินิหาญ อันน่าอัศจรรย์ตระการตา มากกว่าเรื่องที่จะทำให้ตนพ้นทุกข์ได้

ผู้เบิกบาน จิตไม่เศร้าหมอง จิตไม่ดิ้นรน จิตไม่ทุกข์ร้อน ไม่เวียนว่ายตายเกิด พ้นทุกข์ตลอดกาล

อวิชชา คือ ความไม่รู้จริงของจิตหรือธาตุรู้ ซึ่งมีสภาพรู้ เมื่อธาตุรู้หลงปรุงแต่งหรือจิตตสังขาร ทำให้คิดเป็นตัวเป็นตนเป็นตัวเราขึ้นมา เมื่อมีตัวตนแล้วจึงทำให้เกิดกิเลส

สุขเพราะคิด สิ่งใดทำให้พอใจ เราก็เป็นสุข ทุกข์เพราะคิด สิ่งใดทำให้ไม่พอใจ เราก็เป็นทุกข์

หากรู้ไม่ทัน จะโดนผู้กำกับ(กรรม) ปิดตาพาเดินต่อไป

มีสติรู้ตัวตลอด เห็นทุกอย่างเป็นธรรมดา เป็นปกติ เป็นเช่นนั้นเอง จิตจะคลายความยึดมั่นถือมั่น จนท้ายสุด จะปล่อยวางได้ตามจริง